сабо́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сабо́рны |
сабо́рная |
сабо́рнае |
сабо́рныя |
| Р. |
сабо́рнага |
сабо́рнай
сабо́рнае |
сабо́рнага |
сабо́рных |
| Д. |
сабо́рнаму |
сабо́рнай |
сабо́рнаму |
сабо́рным |
| В. |
сабо́рны (неадуш.)
сабо́рнага (адуш.) |
сабо́рную |
сабо́рнае |
сабо́рныя (неадуш.)
сабо́рных (адуш.) |
| Т. |
сабо́рным |
сабо́рнай
сабо́рнаю |
сабо́рным |
сабо́рнымі |
| М. |
сабо́рным |
сабо́рнай |
сабо́рным |
сабо́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сабо́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да сабору (у 1, 2 знач.). Саборная пастанова. Саборныя ўрачыстасці.
2. Які мае адносіны да сабора, належыць сабору (у 3 знач.). Саборная маёмасць. Саборная плошча. // Які адбываецца ў саборы. Саборнае служэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)