сабо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сабо́рны сабо́рная сабо́рнае сабо́рныя
Р. сабо́рнага сабо́рнай
сабо́рнае		 сабо́рнага сабо́рных
Д. сабо́рнаму сабо́рнай сабо́рнаму сабо́рным
В. сабо́рны (неадуш.)
сабо́рнага (адуш.)		 сабо́рную сабо́рнае сабо́рныя (неадуш.)
сабо́рных (адуш.)
Т. сабо́рным сабо́рнай
сабо́рнаю		 сабо́рным сабо́рнымі
М. сабо́рным сабо́рнай сабо́рным сабо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улажэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Дадатковая рэч (звычайна каштоўная), уложаная ўнутр чаго-н.

Пакет з улажэннем.

2. Звод, збор законаў, пастаноў (уст.).

У. аб пакараннях.

Саборнае ў. 1649 года.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улажэ́нне, ‑я, н.

1. Дадатковая рэч (звычайна каштоўная), уложаная ўнутр чаго‑н. Бандэроль без недазволеных улажэнняў. Пакет з улажэннем.

2. Уст. Звод, збор законаў, пастаноў. Улажэнне аб пакараннях. Саборнае ўлажэнне 1649 года.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сабору (у 1, 2 знач.). Саборная пастанова. Саборныя ўрачыстасці.

2. Які мае адносіны да сабора, належыць сабору (у 3 знач.). Саборная маёмасць. Саборная плошча. // Які адбываецца ў саборы. Саборнае служэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)