сабо́раваць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., каго.

У хрысціян: правесці (праводзіць) над кім-н. сабораванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сабо́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сабо́рую сабо́руем
2-я ас. сабо́руеш сабо́руеце
3-я ас. сабо́руе сабо́руюць
Прошлы час
м. сабо́раваў сабо́равалі
ж. сабо́равала
н. сабо́равала
Загадны лад
2-я ас. сабо́руй сабо́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сабо́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сабо́раваць сов. и несов., церк. собо́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабо́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.

Справіць (спраўляць) над кім‑н. сабораванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабо́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сабораваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

собо́ровать сов. и несов., церк. сабо́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабо́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) сабораванне.

2. толькі незак. Зал. да сабораваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)