сабе́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сабе́йка |
сабе́йкі |
| Р. |
сабе́йкі |
сабе́ек |
| Д. |
сабе́йцы |
сабе́йкам |
| В. |
сабе́йку |
сабе́ек |
| Т. |
сабе́йкай
сабе́йкаю |
сабе́йкамі |
| М. |
сабе́йцы |
сабе́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сабе́і, ‑яў; адз. сабей, ‑я, м.; сабейка, ‑і, ДМ ‑бейцы; мн. сабейкі, ‑беек; ж.
Паўднёваарабскія плямёны, якія жылі ў 9 ст. да н. э. — 2 ст. н. э. на тэрыторыі сучаснай Арабіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)