сабе́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сабе́й сабе́і
Р. сабе́я сабе́яў
Д. сабе́ю сабе́ям
В. сабе́я сабе́яў
Т. сабе́ем сабе́ямі
М. сабе́і сабе́ях

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сабе́й,

гл. сабеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабе́і, ‑яў; адз. сабей, ‑я, м.; сабейка, ‑і, ДМ ‑бейцы; мн. сабейкі, ‑беек; ж.

Паўднёваарабскія плямёны, якія жылі ў 9 ст. да н. э. — 2 ст. н. э. на тэрыторыі сучаснай Арабіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)