узмужне́ласць, ‑і,
Стан узмужнелага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узмужне́ласць, ‑і,
Стан узмужнелага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хара́ктарнасць, ‑і,
Уласцівасць характарнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наступа́льнасць, ‑і,
Уласцівасць наступальнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разнапла́навы, ‑ая, ‑ае.
Які выступае ў розных планах, ахоплівае розныя аб’екты чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаадда́ча, ‑ы,
Поўная аддача ўсіх сіл, здольнасцей, ведаў якой‑н. справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэпертуа́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэпертуару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераламле́нне, ‑я,
1. У фізіцы — адхіленне, змяненне напрамку (радыёхваль, светлавых, гукавых і інш. хваль) пры пераходзе з аднаго асяроддзя ў другое.
2. Вытлумачэнне якой‑н. з’явы, заснаванае на пэўным яе разуменні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́бціся, скубецца;
1. Пра магчымасць лёгка скубці (у 1, 2 і 3 знач.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патрубі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць;
Трубіць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пачачу́й ’хвароба капыта каня ад удару’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)