саа́мка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. саа́мка саа́мкі
Р. саа́мкі саа́мак
Д. саа́мцы саа́мкам
В. саа́мку саа́мак
Т. саа́мкай
саа́мкаю		 саа́мкамі
М. саа́мцы саа́мках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саа́мка саа́мка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саа́мка,

гл. саамы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саа́мы, -аў, адз. саа́м, -а, м.

Народ, які насяляе Кольскі паўвостраў, а таксама поўнач Фінляндыі, Нарвегіі і Швецыі.

|| ж. саа́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. саа́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саа́мы, ‑аў; адз. саам, ‑а, м.; саамка, ‑і, ДМ ‑ыцы; мн. саамкі, ‑мак; ж.

Народнасць, якая насяляе Кольскі паўвостраў, а таксама поўнач Фінляндыі, Швецыі, Нарвегіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саа́ми

1. м. и ж., см. саа́м, саа́мка;

2. мн., см. саа́мы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)