рэ́штавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэ́штавы |
рэ́штавая |
рэ́штавае |
рэ́штавыя |
| Р. |
рэ́штавага |
рэ́штавай
рэ́штавае |
рэ́штавага |
рэ́штавых |
| Д. |
рэ́штаваму |
рэ́штавай |
рэ́штаваму |
рэ́штавым |
| В. |
рэ́штавы (неадуш.)
рэ́штавага (адуш.) |
рэ́штавую |
рэ́штавае |
рэ́штавыя (неадуш.)
рэ́штавых (адуш.) |
| Т. |
рэ́штавым |
рэ́штавай
рэ́штаваю |
рэ́штавым |
рэ́штавымі |
| М. |
рэ́штавым |
рэ́штавай |
рэ́штавым |
рэ́штавых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Рэ́шта ’астача, астатак; рэшта’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Касп., Нас., Сл. ПЗБ, ТС), ’абрэзак тканіны’ (ЛА, 4), рэшт ’астача, рэшта’ (ЛА, 3), рэйшта ’тс’ (Сцяшк. Сл.), рэшка ’рэшта, астатак’ (Бяльк.). Ст.-бел. решта ’рэшта’ < ст.-польск. reszta < ням. Rest (Булыка, Лекс. запазыч., 81). Сюды ж рэштавы ’астатні’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)