рэці́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэці́на |
рэці́ны |
| Р. |
рэці́ны |
рэці́н |
| Д. |
рэці́не |
рэці́нам |
| В. |
рэці́ну |
рэці́ны |
| Т. |
рэці́най
рэці́наю |
рэці́намі |
| М. |
рэці́не |
рэці́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэці́на ж., анат. рети́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэці́на, ‑ы, ж.
Спец. Святлоадчувальная абалонка вока; сятчатка.
[Ад лац. retina — сятчатка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рети́на анат. рэці́на, -ны ж., сятча́тка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)