рэ́ха, -а, н.
1. Адбіццё гуку ад прадметаў; водгук.
Лясное р.
Р. мінулых падзей (перан.: водгалас).
2. Электрамагнітная хваля, адбітая ад якой-н. перашкоды і прынятая спецыяльным прыборам (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́ха
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
рэ́ха |
| Р. |
рэ́ха |
| Д. |
рэ́ху |
| В. |
рэ́ха |
| Т. |
рэ́хам |
| М. |
рэ́ху |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэ́ха, ‑а, н.
1. Адбіццё гукавога сігналу ці радыёімпульсу ад пэўнай перашкоды. Некалькі разоў [сябры] гукнулі разам і слухалі, як разлягалася рэха. Колас. У Лаўскі лес ішлі ў арэхі, Шукалі там лісіных нор. Гукнём: — Агу!.. — Адкажа рэхам: — Агу! — цяністы, спелы бор. Бялевіч.
2. перан.; чаго. Водгалас, водгук. Рэха «Дудкі» кацілася па шырокіх абшарах беларускай, зямлі, яно абуджала народ ад векавечнага сну, уздымала на барацьбу за шчасце і права «людзьмі звацца». С. Александровіч. [Песня] сцвярджае народнасць героя, з’яўляючыся народным рэхам тых ідэй, якія сеяў у масах Каліноўскі. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рэ́ха ’водгалас, водгук’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, Шат.), рэ́хво ’тс’ (ТС). Ст.-бел. ехо ’рэха’ < ст.-польск. echo < лац. ēchō ’водгалас, рэха’ < грэч. ἠχώ (Булыка, Лекс. запазыч., 138).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэха...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да рэха (у 2 знач.), напр.: рэхадальнамер, рэхазапіс, рэхакардыяграма, рэхалакатар, рэхалакацыйны, рэхалот, рэхапеленг, рэхарэзанатар, рэхасігнал, рэхахваля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэха, водгук, водгулле, водгалас, водгаласак, адгалосак, адгалоссе, розгалас, адпеў, пошчак, рэзананс; водзыўкі, адгук (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
рэ́ха-хва́левы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэ́ха-хва́левы |
рэ́ха-хва́левая |
рэ́ха-хва́левае |
рэ́ха-хва́левыя |
| Р. |
рэ́ха-хва́левага |
рэ́ха-хва́левай
рэ́ха-хва́левае |
рэ́ха-хва́левага |
рэ́ха-хва́левых |
| Д. |
рэ́ха-хва́леваму |
рэ́ха-хва́левай |
рэ́ха-хва́леваму |
рэ́ха-хва́левым |
| В. |
рэ́ха-хва́левы (неадуш.)
рэ́ха-хва́левага (адуш.) |
рэ́ха-хва́левую |
рэ́ха-хва́левае |
рэ́ха-хва́левыя (неадуш.)
рэ́ха-хва́левых (адуш.) |
| Т. |
рэ́ха-хва́левым |
рэ́ха-хва́левай
рэ́ха-хва́леваю |
рэ́ха-хва́левым |
рэ́ха-хва́левымі |
| М. |
рэ́ха-хва́левым |
рэ́ха-хва́левай |
рэ́ха-хва́левым |
рэ́ха-хва́левых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рэ́ха-хва́ля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэ́ха-хва́ля |
рэ́ха-хва́лі |
| Р. |
рэ́ха-хва́лі |
рэ́ха-хва́ль |
| Д. |
рэ́ха-хва́лі |
рэ́ха-хва́лям |
| В. |
рэ́ха-хва́лю |
рэ́ха-хва́лі |
| Т. |
рэ́ха-хва́ляй
рэ́ха-хва́ляю |
рэ́ха-хва́лямі |
| М. |
рэ́ха-хва́лі |
рэ́ха-хва́лях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рэ́ха-і́мпульс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэ́ха-і́мпульс |
рэ́ха-і́мпульсы |
| Р. |
рэ́ха-і́мпульсу |
рэ́ха-і́мпульсаў |
| Д. |
рэ́ха-і́мпульсу |
рэ́ха-і́мпульсам |
| В. |
рэ́ха-і́мпульс |
рэ́ха-і́мпульсы |
| Т. |
рэ́ха-і́мпульсам |
рэ́ха-і́мпульсамі |
| М. |
рэ́ха-і́мпульсе |
рэ́ха-і́мпульсах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)