рэтушо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэтушо́ўка
Р. рэтушо́ўкі
Д. рэтушо́ўцы
В. рэтушо́ўку
Т. рэтушо́ўкай
рэтушо́ўкаю
М. рэтушо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэтушо́ўка ж. (действие) ретушёвка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэтушо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рэтушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэтушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; зак. і незак., што.

Апрацаваць (апрацоўваць) рэтушшу.

|| зак. таксама адрэтушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны.

|| наз. рэтушава́нне, -я, н. і рэтушо́ўка, -і, ДМ -шо́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ретушёвка ж. (действие) рэтушо́ўка, -кі ж., рэтушава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)