рэтушо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па рэтушаванні.

|| прым. рэтушо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэтушо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэтушо́р рэтушо́ры
Р. рэтушо́ра рэтушо́раў
Д. рэтушо́ру рэтушо́рам
В. рэтушо́ра рэтушо́раў
Т. рэтушо́рам рэтушо́рамі
М. рэтушо́ру рэтушо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэтушо́р м. ретушёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэтушо́р, ‑а, м.

Спецыяліст па рэтушаванню. Або тыя бровы? Пэўна рэтушор Так падвёў алоўкам. Танк. У пакой зайшоў Рыгор Галавасцікаў — наш рэдакцыйны мастак-рэтушор. Сабаленка.

[Фр. retoucheur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ретушёр рэтушо́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)