рэтарда́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэтарда́цыя
Р. рэтарда́цыі
Д. рэтарда́цыі
В. рэтарда́цыю
Т. рэтарда́цыяй
рэтарда́цыяю
М. рэтарда́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэтарда́цыя ж., лит. ретарда́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэтарда́цыя, ‑і, ж.

Кампазіцыйны прыём у літаратурна-мастацкім творы, які заключаецца ў запавольванні развіцця сюжэта ўвядзеннем лірычных адступленняў, апісанняў і пад.

[Ад лац. retardatio — запавольванне, затрымка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ретарда́ция лит. рэтарда́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)