Рэ́пішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Рэ́пішча
Р. Рэ́пішча
Д. Рэ́пішчу
В. Рэ́пішча
Т. Рэ́пішчам
М. Рэ́пішчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэ́пішча ’поле пасля рэпы’ (Яшк.). Аналагічна грача́нішча ’поле пасля грэчкі’ (ЛА, 2), гарахаві́шча ’поле пасля гароху’ (ЛА, 2). Прасл. *rěpišče < *rěpa. Гл. рэпа 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)