Рэ́пкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Рэ́пкі
Р. Рэ́пак
Рэ́пкаў
Д. Рэ́пкам
В. Рэ́пкі
Т. Рэ́пкамі
М. Рэ́пках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэ́пкі ’цукровыя буракі’ (Жыв. НС), ’чырвоныя буракі’ (Сл. Гродз., Сл. рэг. лекс.). Гл. рэпа 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэ́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́пка рэ́пкі
Р. рэ́пкі рэ́пак
Д. рэ́пцы рэ́пкам
В. рэ́пку рэ́пкі
Т. рэ́пкай
рэ́пкаю		 рэ́пкамі
М. рэ́пцы рэ́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бессямя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і безнасенка. Спачатку расло ў ..[садку] тое, што і ў многіх іншых садах тых месц: ігрушы-бессямянкі, рэпкі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)