рэпара́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэпара́цыя рэпара́цыі
Р. рэпара́цыі рэпара́цый
Д. рэпара́цыі рэпара́цыям
В. рэпара́цыю рэпара́цыі
Т. рэпара́цыяй
рэпара́цыяю		 рэпара́цыямі
М. рэпара́цыі рэпара́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэпара́цыя ж., в разн. знач. репара́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэпара́цыя ’аперацыя’ (Сл. ПЗБ). З польск. reperacja ’рамонт; папраўка’. Перанос паводле гукавога і семантычнага падабенства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

репара́ция чаще мн. рэпара́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэпара́цыі, ‑ый; адз. рэпарацыя, ‑і, ж.

Выплата дзяржавай, распачаўшай вайну, дзяржавам, панёсшым страты ў гэтай вайне, грашовай або іншага віду кампенсацыі.

[Ад лац. reparatio — аднаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)