рэ́нта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́нта рэ́нты
Р. рэ́нты рэ́нт
рэ́нтаў
Д. рэ́нце рэ́нтам
В. рэ́нту рэ́нты
Т. рэ́нтай
рэ́нтаю		 рэ́нтамі
М. рэ́нце рэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэ́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, рэнт і -аў. ж.

Рэгулярны даход у форме працэнтаў (у 3 знач.), які атрымліваецца з капіталу, маёмасці або зямлі.

Зямельная р.

Дыферынцыяльная р.

|| прым. рэ́нтавы, -ая, -ае.

Р. даход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́нта ж., эк., фин. ре́нта;

○ дыферэнцыя́льная р. — дифференциа́льная ре́нта;

абсалю́тная р. — абсолю́тная ре́нта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

1. Від даходу, не звязаны з прадпрыемніцкай дзейнасцю, які рэгулярна атрымліваюць уладальнікі капіталу, зямлі ці маёмасці. Зямельная рэнта.

2. Бестэрміновая дзяржаўная пазыка ў капіталістычных краінах, якая прыносіць трымальнікам аблігацый пастаянны даход. Дзяржаўная рэнта.

3. О Абсалютная зямельная рэнта — рэнта ў капіталістычных краінах, якую атрымліваюць прадпрыемствы з усіх участкаў зямлі, незалежна ад іх урадлівасці або выгаднасці размяшчэння ў адносінах да рынку.

[Фр. rente ад лац. reddita — вернутае, выплачанае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́нта ’даход ад капіталу, маёмасці або зямлі, які не патрабуе ад уладальніка прадпрымальніцкай дзейнасці’ (Булыка, СІС), ’рэнта, зямельны надзел’ (Сл. ПЗБ). З польск. renta ’тс’ (Сл. ПЗБ, 4, 332).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ре́нта эк., фин. рэ́нта, -ты ж.;

земе́льная ре́нта зяме́льная рэ́нта;

дифференциа́льная ре́нта дыферэнцыя́льная рэ́нта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыферэнцыя́льны, -ая, -ае.

1. гл. дыферэнцыял.

2. Розны, неаднолькавы пры розных умовах.

Дыферэнцыяльная рэнта.

Д. тарыф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрабо́ткі, -аў (гіст.).

Праца селяніна са сваімі прыладамі, канём на пана за карыстанне зямлёй, за пазыку і пад.

Уся вёска хадзіла да пана на а.

|| прым. адрабо́тачны, -ая, -ае.

Адработачная рэнта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрабо́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адработку (у 2 знач.). Адработачная рэнта. Адработачная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дифференциа́льный мат., эк. дыферэнцыя́льны;

дифференциа́льное исчисле́ние дыферэнцыя́льнае вылічэ́нне;

дифференциа́льная ре́нта дыферэнцыя́льная рэ́нта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)