рэмітава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рэміту́ю рэміту́ем
2-я ас. рэміту́еш рэміту́еце
3-я ас. рэміту́е рэміту́юць
Прошлы час
м. рэмітава́ў рэмітава́лі
ж. рэмітава́ла
н. рэмітава́ла
Загадны лад
2-я ас. рэміту́й рэміту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час рэміту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэмітава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. рэміту́ю рэміту́ем
2-я ас. рэміту́еш рэміту́еце
3-я ас. рэміту́е рэміту́юць
Прошлы час
м. рэмітава́ў рэмітава́лі
ж. рэмітава́ла
н. рэмітава́ла
Загадны лад
2-я ас. рэміту́й рэміту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час рэмітава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэмітава́ць сов. и несов., фин. ремити́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэмітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Перавесці (пераводзіць) грошы пры дапамозе пераводнага вэксаля.

[Ад лац. remitto — адсылаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэмітава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да рэмітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ремити́ровать сов. и несов., фин. рэмітава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)