рэлі́ктавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэлі́ктавы рэлі́ктавая рэлі́ктавае рэлі́ктавыя
Р. рэлі́ктавага рэлі́ктавай
рэлі́ктавае		 рэлі́ктавага рэлі́ктавых
Д. рэлі́ктаваму рэлі́ктавай рэлі́ктаваму рэлі́ктавым
В. рэлі́ктавы (неадуш.)
рэлі́ктавага (адуш.)		 рэлі́ктавую рэлі́ктавае рэлі́ктавыя (неадуш.)
рэлі́ктавых (адуш.)
Т. рэлі́ктавым рэлі́ктавай
рэлі́ктаваю		 рэлі́ктавым рэлі́ктавымі
М. рэлі́ктавым рэлі́ктавай рэлі́ктавым рэлі́ктавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэлі́ктавы рели́ктовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэлі́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэлікта; які з’яўляецца рэліктам. Рэліктавая расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэлі́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Жывёльны або раслінны арганізм, які захаваўся як перажытак старажытных эпох.

|| прым. рэлі́ктавы, -ая, -ае.

Рэліктавая расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рели́ктовый рэлі́ктавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)