рэлье́фна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| рэлье́фна |
рэлье́фней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэлье́фна нареч., прям., перен. релье́фно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэлье́фна-кро́пкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэлье́фна-кро́пкавы |
рэлье́фна-кро́пкавая |
рэлье́фна-кро́пкавае |
рэлье́фна-кро́пкавыя |
| Р. |
рэлье́фна-кро́пкавага |
рэлье́фна-кро́пкавай
рэлье́фна-кро́пкавае |
рэлье́фна-кро́пкавага |
рэлье́фна-кро́пкавых |
| Д. |
рэлье́фна-кро́пкаваму |
рэлье́фна-кро́пкавай |
рэлье́фна-кро́пкаваму |
рэлье́фна-кро́пкавым |
| В. |
рэлье́фна-кро́пкавы (неадуш.)
рэлье́фна-кро́пкавага (адуш.) |
рэлье́фна-кро́пкавую |
рэлье́фна-кро́пкавае |
рэлье́фна-кро́пкавыя (неадуш.)
рэлье́фна-кро́пкавых (адуш.) |
| Т. |
рэлье́фна-кро́пкавым |
рэлье́фна-кро́пкавай
рэлье́фна-кро́пкаваю |
рэлье́фна-кро́пкавым |
рэлье́фна-кро́пкавымі |
| М. |
рэлье́фна-кро́пкавым |
рэлье́фна-кро́пкавай |
рэлье́фна-кро́пкавым |
рэлье́фна-кро́пкавых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
релье́фно нареч. рэлье́фна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́пукло нареч.
1. вы́пукла, пука́та;
2. перен. вы́пукла; (ярко) я́рка, яскра́ва; (отчётливо) выра́зна; (рельефно) рэлье́фна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інтэр’е́р, ‑а, м.
1. Унутраная прастора будынка, памяшкання, архітэктурна і па-мастацку аформленая. Інтэр’еры Дома ўрада. Інтэр’ер кафэ. □ Начное святло рэльефна акрэслівала просценькі інтэр’ер пакоя, напаўняла яго паэтычным начным змрокам. Карамазаў.
2. Карціна, малюнак, якія паказваюць унутраную прастору памяшкання. Моўчкі госць пануры, ваўкаваты, закурыў, сядзіць з гаспадаром, аглядае светлыя фасады, інтэр’еры на сцяне пад шклом. Русецкі.
[Фр. interieur — унутраны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мура́шнік, ‑а і ‑у, м.
1. ‑а. Надземная частка жылля мурашак у выглядзе кучы, капца зямлі, лісцяў і г. д. То тут, то там былі відаць шэрыя стажкі мурашнікаў. Сіняўскі.
2. ‑у. Мурашкі, якія жывуць у такім жыллі. // перан. Разм. Аб мностве людзей, якія рухаюцца, мітусяцца. З мільённага людскога мурашніку, што трапятаў перад Ганнінымі вачыма, рэльефна выступала фігура Рыгора. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпіц 1, ‑а, м.
Уст. Тое, што і шпіль (у 1 знач.). З мільённага людскога мурашніку, што трапятаў перад Ганнінымі вачыма, рэльефна выступала фігура Рыгора. Гэта фігура засланяла сабою і гмах Ісакіеўскага сабора, і шпіц Петрапаўлаўкі. Гартны.
[Ням. Spitze.]
шпіц 2, ‑а, м.
Невялікі пакаёвы сабачка, які мае вузкую морду, стаячыя вушы і пушыстую густую поўсць. «Дзе ж праўда ёсць? — падумала яна [балонка]. — Каму павага? Шпіцам ды аўчаркам?» Корбан.
[Ням. Spitz.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)