рэквізі́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэквізі́тар |
рэквізі́тары |
| Р. |
рэквізі́тара |
рэквізі́тараў |
| Д. |
рэквізі́тару |
рэквізі́тарам |
| В. |
рэквізі́тара |
рэквізі́тараў |
| Т. |
рэквізі́тарам |
рэквізі́тарамі |
| М. |
рэквізі́тару |
рэквізі́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэквізі́тар м., театр., кино реквизи́тор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэквізі́тар, ‑а, м.
Той, хто адказвае за рэквізіт (у 1 знач.). Я хутка пазнаёміўся з касцюмерамі, што апраналі мяне на спектаклях, з грымёрам і з рэквізітарам. Рамановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
реквизи́тор театр. рэквізі́тар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)