рэ́зчыцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́зчыцкі рэ́зчыцкая рэ́зчыцкае рэ́зчыцкія
Р. рэ́зчыцкага рэ́зчыцкай
рэ́зчыцкае		 рэ́зчыцкага рэ́зчыцкіх
Д. рэ́зчыцкаму рэ́зчыцкай рэ́зчыцкаму рэ́зчыцкім
В. рэ́зчыцкі (неадуш.)
рэ́зчыцкага (адуш.)		 рэ́зчыцкую рэ́зчыцкае рэ́зчыцкія (неадуш.)
рэ́зчыцкіх (адуш.)
Т. рэ́зчыцкім рэ́зчыцкай
рэ́зчыцкаю		 рэ́зчыцкім рэ́зчыцкімі
М. рэ́зчыцкім рэ́зчыцкай рэ́зчыцкім рэ́зчыцкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́зчыцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэзчыка; звязаны з рамяством рэзчыка. Рэзчыцкі інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́зчык², -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Тое, што і разец (у 1 знач.).

|| прым. рэ́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́зчык¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Майстар па мастацкай разьбе; разьбяр.

Р. па дрэве, па косці, па мармуру.

2. Рабочы, які займаецца рэзкай чаго-н. (спец.).

Р. паперы.

|| ж. рэ́зчыца, мн. -ы, -чыц.

|| прым. рэ́зчыцкі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ре́зчицкий спец. разьбя́рскі; рэ́зчыцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)