рэ́зусны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́зусны рэ́зусная рэ́зуснае рэ́зусныя
Р. рэ́зуснага рэ́зуснай
рэ́зуснае		 рэ́зуснага рэ́зусных
Д. рэ́зуснаму рэ́зуснай рэ́зуснаму рэ́зусным
В. рэ́зусны (неадуш.)
рэ́зуснага (адуш.)		 рэ́зусную рэ́зуснае рэ́зусныя (неадуш.)
рэ́зусных (адуш.)
Т. рэ́зусным рэ́зуснай
рэ́зуснаю		 рэ́зусным рэ́зуснымі
М. рэ́зусным рэ́зуснай рэ́зусным рэ́зусных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́зус, -а і -у, м.

1. -а, мн. -ы, -аў. Вузканосая малпа роду макак.

2. -у. Тое, што і рэзус-фактар (разм.).

Адмоўны р.

Дадатны р.

|| прым. рэ́зусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)