рэзе́рв
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэзе́рв |
рэзе́рвы |
| Р. |
рэзе́рву |
рэзе́рваў |
| Д. |
рэзе́рву |
рэзе́рвам |
| В. |
рэзе́рв |
рэзе́рвы |
| Т. |
рэзе́рвам |
рэзе́рвамі |
| М. |
рэзе́рве |
рэзе́рвах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэзерві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
У арміях некаторых краін: ваеннаабавязаны рэзерву (у 3 знач.).
Прызыў рэзервістаў.
|| прым. рэзерві́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэзерві́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Салдат рэзерву, запасу. Адзін вярнуўся назад у гміну па сумку, у якой ляжаў загад аб прызыве ў армію ўсіх рэзервістаў-салдат запасу. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)