рэзерва́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэзерва́т рэзерва́ты
Р. рэзерва́та рэзерва́таў
Д. рэзерва́ту рэзерва́там
В. рэзерва́т рэзерва́ты
Т. рэзерва́там рэзерва́тамі
М. рэзерва́це рэзерва́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэзерва́т м.

1. резерва́т, резерва́ция ж.;

2. -ту резерва́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэзерва́т, ‑у, М ‑ваце, м.

1. Тэрыторыя, прыродныя багацці якой (жывёла і расліны) знаходзяцца пад асобай аховай дзяржавы; запаведнік.

2. Тое, што і рэзервацыя (у 1 знач.).

[Ад лац. reservatus — захаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

резерва́т рэзерва́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)