рэдзюі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэдзюі́т |
рэдзюі́ты |
| Р. |
рэдзюі́та |
рэдзюі́таў |
| Д. |
рэдзюі́ту |
рэдзюі́там |
| В. |
рэдзюі́т |
рэдзюі́ты |
| Т. |
рэдзюі́там |
рэдзюі́тамі |
| М. |
рэдзюі́це |
рэдзюі́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэдзюі́т м., воен., уст. редюи́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
редюи́т воен., уст. рэдзюі́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)