рэ́дзькавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́дзькавы рэ́дзькавая рэ́дзькавае рэ́дзькавыя
Р. рэ́дзькавага рэ́дзькавай
рэ́дзькавае		 рэ́дзькавага рэ́дзькавых
Д. рэ́дзькаваму рэ́дзькавай рэ́дзькаваму рэ́дзькавым
В. рэ́дзькавы (неадуш.)
рэ́дзькавага (адуш.)		 рэ́дзькавую рэ́дзькавае рэ́дзькавыя (неадуш.)
рэ́дзькавых (адуш.)
Т. рэ́дзькавым рэ́дзькавай
рэ́дзькаваю		 рэ́дзькавым рэ́дзькавымі
М. рэ́дзькавым рэ́дзькавай рэ́дзькавым рэ́дзькавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́дзькавы, см. рэ́дзечны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́дзькавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэдзькі. Рэдзькавае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́дзька, -і, ДМ рэ́дзьцы, ж.

Караняплод з тоўстым і светлым (у цёмнай скурцы) коранем, з гаркаватым вострым смакам і пахам.

◊

Як горкая рэдзька (разм.) — вельмі, надта (надакучыць, абрыднуць).

|| прым. рэ́дзечны, -ая, -ае і рэ́дзькавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ре́дечный рэ́дзечны, рэ́дзькавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)