рэда́ктарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэда́ктарскі |
рэда́ктарская |
рэда́ктарскае |
рэда́ктарскія |
| Р. |
рэда́ктарскага |
рэда́ктарскай
рэда́ктарскае |
рэда́ктарскага |
рэда́ктарскіх |
| Д. |
рэда́ктарскаму |
рэда́ктарскай |
рэда́ктарскаму |
рэда́ктарскім |
| В. |
рэда́ктарскі (неадуш.)
рэда́ктарскага (адуш.) |
рэда́ктарскую |
рэда́ктарскае |
рэда́ктарскія (неадуш.)
рэда́ктарскіх (адуш.) |
| Т. |
рэда́ктарскім |
рэда́ктарскай
рэда́ктарскаю |
рэда́ктарскім |
рэда́ктарскімі |
| М. |
рэда́ктарскім |
рэда́ктарскай |
рэда́ктарскім |
рэда́ктарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэда́ктарскі реда́кторский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэда́ктарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэдактара, належыць яму. Рэдактарскі кабінет. Рэдактарская праўка. □ Рэдактарскі аптымізм захапляў і радаваў Лабановіча, бо яму хацелася, каб гэтак яно і было. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэда́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Чалавек, які рэдагуе што-н.; спецыяліст па рэдагаванні.
Р. газеты.
Адказны р.
Тэхнічны р.
|| ж. рэда́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. рэда́ктарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
реда́кторский рэда́ктарскі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аптымі́зм, ‑у, м.
Бадзёрае і жыццярадаснае светаадчуванне, пры якім чалавек верыць у светлую будучыню; схільнасць ва ўсім бачыць добрае; проціл. песімізм. Рэдактарскі аптымізм захапляў і радаваў Лабановіча, бо яму хацелася, каб гэтак яно і было. Колас. У гэтай бяздумнай бадзёрасці сучаснай моладзі і светлым аптымізме было нешта новае, народжанае новай эпохай. Карпюк.
[Ад лац. optimus — найлепшы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)