рэгла́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэгла́н рэгла́ны
Р. рэгла́на рэгла́наў
Д. рэгла́ну рэгла́нам
В. рэгла́н рэгла́ны
Т. рэгла́нам рэгла́намі
М. рэгла́не рэгла́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэгла́н.

1. -а, м. Адзенне, у якога рукаў складае адно цэлае з плячом.

2. нязм. Пра адзенне: такога крою.

Сукенка, куртка, паліто р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэгла́н порт.

1. нескл., прил. регла́н;

2. разг., м., в знач. сущ. регла́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэгла́н,

1. нескл. прым. Скроены так, што рукаў складае з плячом адно цэлае. Рукаў рэглан. Пальто рэглан.

2. у знач. наз. рэглая, ‑а, м. Разм. Паліто, куртка такога пакрою. Штурман быў адзіны чалавек у палку, які хадзіў у даваенным рэглане. Алешка.

[Англ. raglan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

регла́н портн.

1. прил. рэгла́н неизм.;

2. сущ., разг. рэгла́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)