рэ́бусны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́бусны рэ́бусная рэ́буснае рэ́бусныя
Р. рэ́буснага рэ́буснай
рэ́буснае		 рэ́буснага рэ́бусных
Д. рэ́буснаму рэ́буснай рэ́буснаму рэ́бусным
В. рэ́бусны (неадуш.)
рэ́буснага (адуш.)		 рэ́бусную рэ́буснае рэ́бусныя (неадуш.)
рэ́бусных (адуш.)
Т. рэ́бусным рэ́буснай
рэ́буснаю		 рэ́бусным рэ́буснымі
М. рэ́бусным рэ́буснай рэ́бусным рэ́бусных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́бусны ре́бусный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́бусны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэбуса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́бус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Загадка, у якой слова або фраза, што трэба разгадаць, падаецца ў выглядзе камбінацыі малюнкаў, знакаў і літар.

Рашаць рэбусы.

Гаварыць рэбусамі (перан.: незразумела, з намёкамі).

|| прым. рэ́бусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ре́бусный рэ́бусны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)