рэаста́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэаста́тны рэаста́тная рэаста́тнае рэаста́тныя
Р. рэаста́тнага рэаста́тнай
рэаста́тнае		 рэаста́тнага рэаста́тных
Д. рэаста́тнаму рэаста́тнай рэаста́тнаму рэаста́тным
В. рэаста́тны (неадуш.)
рэаста́тнага (адуш.)		 рэаста́тную рэаста́тнае рэаста́тныя (неадуш.)
рэаста́тных (адуш.)
Т. рэаста́тным рэаста́тнай
рэаста́тнаю		 рэаста́тным рэаста́тнымі
М. рэаста́тным рэаста́тнай рэаста́тным рэаста́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэаста́тны физ. реоста́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэаста́т, -а, М -ста́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для рэгулявання сілы току і яго напружання.

|| прым. рэаста́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

реоста́тный рэаста́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)