рэалі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэалі́стка рэалі́сткі
Р. рэалі́сткі рэалі́стак
Д. рэалі́стцы рэалі́сткам
В. рэалі́стку рэалі́стак
Т. рэалі́сткай
рэалі́сткаю		 рэалі́сткамі
М. рэалі́стцы рэалі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэалі́стка ж. реали́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэалі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да рэаліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэалі́ст¹, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Мастак — паслядоўнік рэалізму (у 1 знач.).

Пісьменнік-р.

Мастак-р.

2. Чалавек, які правільна ўлічвае ў сваёй дзейнасці ўмовы рэальнай рэчаіснасці.

Цвярозы р.

|| ж. рэалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

реалистка рэалі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)