рэало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэало́гія
Р. рэало́гіі
Д. рэало́гіі
В. рэало́гію
Т. рэало́гіяй
рэало́гіяю
М. рэало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэало́гія ж. реоло́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць метадаў даследавання плыні і дэфармацыі рэальных асяроддзяў (вадкасцей, дысперсных сістэмі пад.).

[Ад грэч. rhéos — плынь і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

реоло́гия рэало́гія, -гіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)