рыўко́вы гл. рывок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыўко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рыўко́вы рыўко́вая рыўко́вае рыўко́выя
Р. рыўко́вага рыўко́вай
рыўко́вае		 рыўко́вага рыўко́вых
Д. рыўко́ваму рыўко́вай рыўко́ваму рыўко́вым
В. рыўко́вы (неадуш.)
рыўко́вага (адуш.)		 рыўко́вую рыўко́вае рыўко́выя (неадуш.)
рыўко́вых (адуш.)
Т. рыўко́вым рыўко́вай
рыўко́ваю		 рыўко́вым рыўко́вымі
М. рыўко́вым рыўко́вай рыўко́вым рыўко́вых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыво́к, рыўка́, мн. рыўкі́, рыўко́ў, м.

1. Рэзкі, парывісты рух рукамі або целам.

Ускочыць на каня спрытным рыўком.

2. У цяжкай атлетыцы: пад’ём цяжару над галавой на выцягнутых руках адным бесперапынным рухам.

Вынікі ў рыўку.

3. перан. Рэзкае ўзмацненне, якое парушае агульны рытм работы.

Праца без рыўкоў.

|| прым. рыўко́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)