рыцы́на, -ы, ж.

Алей, які здабываецца з насення клешчавіны і ўжываецца як слабіцельнае.

|| прым. рыцы́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыцы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рыцы́на
Р. рыцы́ны
Д. рыцы́не
В. рыцы́ну
Т. рыцы́най
рыцы́наю
М. рыцы́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыцы́на ж., фарм. касто́ровое ма́сло, касто́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыцы́на, ‑ы, ж.

Алей, які здабываецца з насення клешчавіны (ужываецца як слабіцельнае). І лякарства Як след не было — Толькі рыцына ды кроплі на сон. Броўка.

[З польск. rycyna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыцы́на ’алей з насення клешчавіны’ (ТСБМ; шальч., трак., Сл. ПЗБ; ТС). Запазычана з польск. rycyna ’тс’. Параўн. літ. ricinà ’касторка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

касто́рка разг., фарм. рыцы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касто́ровый​I фарм. рыцы́навы;

касто́ровое ма́сло рыцы́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)