рыхто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рыхто́ўка
Р. рыхто́ўкі
Д. рыхто́ўцы
В. рыхто́ўку
Т. рыхто́ўкай
рыхто́ўкаю
М. рыхто́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыхто́ўка ж., тех. рихто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыхто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. рыхтаваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рихто́вка ж., техн. рыхто́ўка, -кі ж., рыхтава́нне, -ння ср., раўнава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)