ры́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́ф ры́фы
Р. ры́фа ры́фаў
Д. ры́фу ры́фам
В. ры́ф ры́фы
Т. ры́фам ры́фамі
М. ры́фе ры́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патэ́нт-ры́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. патэ́нт-ры́ф патэ́нт-ры́фы
Р. патэ́нт-ры́фа патэ́нт-ры́фаў
Д. патэ́нт-ры́фу патэ́нт-ры́фам
В. патэ́нт-ры́ф патэ́нт-ры́фы
Т. патэ́нт-ры́фам патэ́нт-ры́фамі
М. патэ́нт-ры́фе патэ́нт-ры́фах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шэраг падводных або выступаючых з вады скалістых узвышэнняў марскога дна.

Каралавыя рыфы.

|| прым. ры́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́лавы кора́лловый;

○ ~выя — ры́фы кора́лловые ри́фы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыф², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адтуліна або пятля на парусе, у якія прасоўваецца завязка для сцягвання яго.

Брыць рыфы (змяншаць плошчу паруса пры моцным ветры).

|| прым. ры́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Марская жывёліна, якая жыве нерухомымі калоніямі на скалах; род паліпаў.

2. Вапнавае адкладанне некаторых відаў гэтых жывёлін — чырвоны, ружовы або белы камень, які пасля апрацоўкі выкарыстоўваецца як упрыгожанне.

Пацеркі з каралаў.

|| прым. кара́лавы, -ая, -ае.

Каралавыя рыфы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыф I м. (возвышение морского дна) риф;

кара́лавыя ры́фы — кора́лловые ри́фы

рыф II м., мор. риф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)