рыфле́нне, -я, н. (спец.).

Апрацоўка паверхні для надання ёй шурпатасці — нанясенне вузкіх вострых паглыбленняў (рыфляў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыфле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рыфле́нне
Р. рыфле́ння
Д. рыфле́нню
В. рыфле́нне
Т. рыфле́ннем
М. рыфле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыфле́нне ср., тех. рифле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыфле́нне, ‑я, н.

Спец. Нанясенне рыфляў на паверхню чаго‑н. Рыфленне валікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рифле́ние техн. рыфле́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)