ры́слінг, -у, м.

Гатунак белага сталовага вінаграднага віна.

|| прым. ры́слінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́слінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ры́слінг
Р. ры́слінгу
Д. ры́слінгу
В. ры́слінг
Т. ры́слінгам
М. ры́слінгу

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́слінг, -гу м., в разн. знач. ри́слинг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́слінг, ‑у, м.

1. Сорт белага вінаграду.

2. Белае сухое віно, атрыманае з гэтага вінаграду.

[Ням. Riesling.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ри́слинг ры́слінг, -гу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)