рысбе́рма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рысбе́рма
Р. рысбе́рмы
Д. рысбе́рме
В. рысбе́рму
Т. рысбе́рмай
рысбе́рмаю
М. рысбе́рме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рысбе́рма ж., спец. рисбе́рма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рысбе́рма, ‑ы, ж.

Спец. Частка гідратэхнічнага збудавання, прызначаная для ўмацавання рэчышча патоку. Старэйшыя спыняліся на мастку, глядзелі цераз парэнчы ўніз на прасмалены насціл вадабоя, на шчэбень рысбермы. Шамякін.

[Гал. rijsberm.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рисбе́рма спец. рысбе́рма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)