рыні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рыні́т
Р. рыні́ту
Д. рыні́ту
В. рыні́т
Т. рыні́там
М. рыні́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыні́т, -ту м., мед. рини́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Запаленне слізістай абалонкі носа; насмарк.

[Лац. rhinitis ад грэч. rhis, rhinos — нос.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рини́т мед., спец. рыні́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)