ры́млянін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́млянін ры́мляне
Р. ры́мляніна ры́млян
Д. ры́мляніну ры́млянам
В. ры́мляніна ры́млян
Т. ры́млянінам ры́млянамі
М. ры́мляніне ры́млянах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́млянін,

гл. рымляне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ри́млянин ры́млянін, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́мляне, ‑ян; адз. рымлянін, ‑а, м.; рымлянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. рымлянкі, ‑нак; ж.

1. Грамадзяне старажытнай Рымскай дзяржавы.

2. Жыхары горада Рыма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)