рыма́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.

Рымарская майстэрня.

Калгасная р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыма́рня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рыма́рня рыма́рні
Р. рыма́рні рыма́рань
рыма́рняў
Д. рыма́рні рыма́рням
В. рыма́рню рыма́рні
Т. рыма́рняй
рыма́рняю		 рыма́рнямі
М. рыма́рні рыма́рнях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыма́рня, ‑і, ж.

Рымарская майстэрня. Па разліках і планах новага брыгадзіра выйшла, што на рымарню не хопіць лесу. Грамовіч. У рымарні рамантаваў хамуты Масей Вухаед. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ры́мар ’майстар, які вырабляе вупраж’ (ТСБМ, ТС; ваўк., смарг., лід., Сл. ПЗБ; ЛА, Сцяшк. Мат.), рымарня ’рымарская майстэрня’ (ТСБМ), рымарства ’рамяство рымара’ (ТСБМ), ст.-бел. рымаръ, римаръ, римарь, ремарь (1502). З польск. rymarz ’тс’, якое з ням. Riemer ’рымар’ (< ням. Riemen ’рамень’) (Брукнер, 472).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)