рызі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рызі́навы рызі́навая рызі́навае рызі́навыя
Р. рызі́навага рызі́навай
рызі́навае		 рызі́навага рызі́навых
Д. рызі́наваму рызі́навай рызі́наваму рызі́навым
В. рызі́навы (неадуш.)
рызі́навага (адуш.)		 рызі́навую рызі́навае рызі́навыя (неадуш.)
рызі́навых (адуш.)
Т. рызі́навым рызі́навай
рызі́наваю		 рызі́навым рызі́навымі
М. рызі́навым рызі́навай рызі́навым рызі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рызі́навы рези́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рызі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рызіны. Рызінавая вытворчасць. // Зроблены з рызіны. Рызінавая камера. Рызінавы абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызі́на, -ы, ж.

Эластычны матэрыял, які атрымліваецца шляхам вулканізацыі каўчуку.

◊

Цягнуць рызіну (разм., неадабр.) — зацягваць якую-н. справу, рашэнне чаго-н.

|| прым. рызі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́стиковый​II гу́мавы, рызі́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́мавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з гумы ​1; рызінавы. Гумавы мяч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́крыўка, ‑і, ДМ ‑крыўцы; Р мн. ‑крывак; ж.

1. Кавалак тканіны або іншага матэрыялу, прызначаны для пакрывання чаго‑н. Іліко падышоў да стала і зняў з яго вялікі кошык. На дне, пад цыратавай покрыўкай, нешта было. Самуйлёнак.

2. Рызінавы чахол, які надзяваецца на камеру; пакрышка.

3. Тое, што і накрыўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)