ры́знічы
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
ры́знічы |
ры́знічыя |
| Р. |
ры́знічага |
ры́знічых |
| Д. |
ры́знічаму |
ры́знічым |
| В. |
ры́знічага |
ры́знічых |
| Т. |
ры́знічым |
ры́знічымі |
| М. |
ры́знічым |
ры́знічых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ры́знічы сущ., церк. ри́зничий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ры́знічы, ‑ага, м.
Спец. Той, хто загадвае царкоўнай маёмасцю, рызніцай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ри́зничий сущ., церк. ры́знічы, -чага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)