рыдыкю́ль, -я, мн. -і, -яў, м. (уст.).
Ручная жаночая сумачка.
|| прым. рыдыкю́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рыдыкю́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рыдыкю́ль |
рыдыкю́лі |
| Р. |
рыдыкю́ля |
рыдыкю́ляў |
| Д. |
рыдыкю́лю |
рыдыкю́лям |
| В. |
рыдыкю́ль |
рыдыкю́лі |
| Т. |
рыдыкю́лем |
рыдыкю́лямі |
| М. |
рыдыкю́лі |
рыдыкю́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рыдыкю́ль м., уст. ридикю́ль, су́мочка ж., су́мка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рыдыкю́ль, ‑я, м.
Уст. Жаночая невялікая сумачка. Адна з .. [машыністак] адчыніла рыдыкюль і дастала адтуль цукерак. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рыдыкю́ль ’ручная жаночая сумачка’ (ТСБМ). У беларускую трапіла праз польскую або рускую з фр. ridicule, ням. Ridikül, у якія прыйшло з лац. reticulum.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ридикю́ль уст. рыдыкю́ль, -ля м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адплікну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.
Абл. Адшпіліць (гузік, аплік, запінку). Кастусь абрадавана ўзяў шапку, надзеў яе на галаву, і, адплікнуўшы, адгарнуў яе верх і закрыў ім патыліцу і вушы. Галавач. Адплікнуў ён [мухамор] пінжачок Модны свой, у крапку. Калачынскі. // Адкрыць, адшчапіць (пра сумачку, рыдыкюль і пад.). [Ніна] адплікнула свой рыдыкюльчык і дастала невялікую насовачку. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)