рыба́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рыба́к |
рыбакі́ |
| Р. |
рыбака́ |
рыбако́ў |
| Д. |
рыбаку́ |
рыбака́м |
| В. |
рыбака́ |
рыбако́ў |
| Т. |
рыбако́м |
рыбака́мі |
| М. |
рыбаку́ |
рыбака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раска́з, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. гл. расказаць.
2. Тое, што і аповед.
Усе слухалі р. старога рыбака.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
здаляка́ нареч., разг., см. здалёк;
◊ рыба́к рыбака́ ба́чыць з. — посл. рыба́к рыбака́ ви́дит издалека́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рыба́цтва, ‑а, н.
Лоўля рыбы, занятак рыбака. Андрэй і Янка захапіліся рыбацтвам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыба́чы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рыбака, належыць яму. Рыбачая лодка. Рыбачая вопратка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыба́к, -ка́ м. рыба́к;
◊ р. ~ка́ ба́чыць здаляка́ — посл. рыба́к рыбака́ ви́дит издалека́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рыба́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Жан. да рыбак.
2. Жонка рыбака. Доўга рыбачка ў сяле Будзе адна сумаваць. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыба́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рыбака, рыбацтва. Што ёсць у Мартына? Стрэльба, рыбацкая снасць ды прыгожая постаць. Колас. Пагаслі агеньчыкі ў вокнах рыбацкага пасёлка. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.
Разм. Прывесці ў парадак што‑н.; надаць належны выгляд, давесці да ладу. Заставалася спарадкаваць толькі цыбулю. Шыловіч. Памылі і спарадкавалі пасуду. Кожная рэч у доме старога рыбака цяпер стаяла на вызначаным ёй месцы і, як калісьці пры бабцы Тадоры, зіхацела чысцінёй. Бяганская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су́чка 1, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Памянш. да сука; тое, што і сука. Ля ног рыбака сядзіць калматая, чорная сучка Мурза. Бядуля.
•••
З-пад сучкі яйцо ўкрасці гл. украсці.
су́чка 2, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Малыя санкі, якія ўжываюцца як дапаможныя пры перавозцы бярвёнаў; падсанкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)