ру́чачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ру́чачны |
ру́чачная |
ру́чачнае |
ру́чачныя |
| Р. |
ру́чачнага |
ру́чачнай
ру́чачнае |
ру́чачнага |
ру́чачных |
| Д. |
ру́чачнаму |
ру́чачнай |
ру́чачнаму |
ру́чачным |
| В. |
ру́чачны (неадуш.)
ру́чачнага (адуш.) |
ру́чачную |
ру́чачнае |
ру́чачныя (неадуш.)
ру́чачных (адуш.) |
| Т. |
ру́чачным |
ру́чачнай
ру́чачнаю |
ру́чачным |
ру́чачнымі |
| М. |
ру́чачным |
ру́чачнай |
ру́чачным |
ру́чачных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ру́чка¹, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. Частка прадмета, за якую яго трымаюць або бяруцца рукой.
Р. дзвярэй.
Р. партфеля, малатка.
2. Пісьмовая прылада ў выглядзе палачкі, дзяржання, куды ўстаўляецца пяро, стрыжань.
Аўтаматычная р.
Шарыкавая р.
|| прым. ру́чачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)