рухля́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рухля́к
Р. рухляку́
Д. рухляку́
В. рухля́к
Т. рухляко́м
М. рухляку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рухля́к, -ку́ м., геол. рухля́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рухля́к геол. рухля́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рухля́к, ‑у, м.

Рыхлая асадкавая горная парода, якая складаецца з гліны і дробных кавалачкаў вапны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рухляко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рухляку, які змяшчае ў сабе рухляк. Рухляковы пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)