рустава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
русту́ю |
русту́ем |
| 2-я ас. |
русту́еш |
русту́еце |
| 3-я ас. |
русту́е |
русту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
рустава́ў |
рустава́лі |
| ж. |
рустава́ла |
| н. |
рустава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
русту́й |
русту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
русту́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рустава́ць несов., архит. рустова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рустава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Спец. Абліцоўваць рустамі. Руставаць фасад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рустова́ть несов. рустава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
русто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. руставаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)